پیش بینی سطح رضایت زناشویی دانشجویان زن بر اساس سبک های دلبستگی: مقایسه توانمندی رگرسیون لجستیک و شبکه های عصبی مصنوعی

هدف پژوهش حاضر مقایسه توانمندی رگرسیون لجستیک و شبکه­های عصبی مصنوعی در پیش­بینی سطوح رضایت زناشـویی دانشجویان زن بر اساس سـبک­های دلبستگی آنها بود. داده­های مربوط به پرسشنامه رضایت زناشویی (انریچ) و مقیاس دلبستگی بزرگسالان که توسط 300 دانشجوی زن متأهل تکمیل شده بود با استفاده از دو روش یاد شده تحلیل شدند و نسبت موفقیت هریک از مدل­ها از طریق آزمون مک نمار مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد اگرچه مدل شبکه­های عصبی مصنوعی موفق­تر از مدل رگرسیون لجستیک بود، اما با کاهش تعداد عوامل پیش­بینی­کننده به سه عبارت، بین توانمندی مدل­های یاد شده تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. بر این اساس می­توان گفت مدل شبکه­های عصبی مصنوعی در شرایطی که تعداد عوامل پیش­بینی­کننده افزایش یافته و از چند سطح فراتر می­رود، از مدل رگرسیون لجستیک موفق­تر عمل می­کند.